001 Rozdział 1.

Dziękuję Wam za niesamowity odzew :) bardzo miło czytać tyle pozytywnych komentarzy. Na akcję musicie jeszcze trochę poczekać. Tym czasem retrospekcja pierwszego dnia w Hogwarcie oraz przybliżenie nieco głównych bohaterek. Zapraszam do czytania oraz dalszego śledzenia bloga. Pamiętajcie, że Wasze komentarze zachęcają mnie do dalszej pracy nad tym projektem. Jeśli macie ochotę przeczytać moje inne prace zapraszam na bloga o tematyce #Romione

http://czarny-kalamarz.blogspot.com/   :)

Mary dobrze pamiętała swój dzień w Hogwarcie, chociaż było to już tak dawno temu. Wydawało jej się, że zaledwie wczoraj przekroczyła próg wielkiego zamku. Oprócz innych dzieciaków w czarnych szatach zauważyła wysokiego, przystojnego mężczyznę o brązowych, falowanych włosach, związanych teraz w ciasny kucyk. Miał wystające kości policzkowe, a z jednej strony bliznę przez całą twarz, kończącą  się na żuchwie. Dziewczyna uznała wtedy, że jest niesamowicie przystojny i nawet nie zwróciła uwagi na to, co mówi.

Nagle poczuła, że ktoś ściska jej dłoń. Prawie odskoczyła, jednak potem zauważyła, że to Genovie. Nie wyglądała na zdenerwowaną, ale Mary tego potrzebowała… Wsparcia.  Wydawało jej się, że zyskała przyjaciółkę, że będą już zawsze nierozłączne, że będzie jej opowiadać o swoich sztywnych rodzicach, siostrze- charłaku. Będą się dzielić po prostu wszystkim.

Była bardzo zmieszana, gdy stanęła przed tiarą przedziału. Z jednej strony imponowała jej niezwykła pieśń starego kapelusza, jednak z drugiej strony okropnie się bała. W końcu jeśli nie trafi do tego samego domu co Genovie, raczej przyjaciółkami nie zostaną.  Bracia opowiadali jej, że uczniowie trzymają się domami. Nie chciała już innej przyjaciółki. Czarnowłosa ją wybrała, zaprosiła do siebie. Poza tym przecież już nikt inny jej nie polubi, a z Genovie miała tyle wspólnego. Obydwie zbierały karty z czarodziejami, były czystej krwi oraz wzdychały do pałkarza angielskiej drużyny Quidditcha.   Końcu przyszedł na nią czas.

-Hufflepuff!- wykrzyknął kapelusz. Powędrowała do stołu Puchonów, tęsknie patrząc na Genovie. Ta jednak została przydzielona do Slytherinu. Do oczu napłynęły jej łzy. Nie była w stanie już nic przełknąć, chociaż na stole pojawiło się tyle niesamowitych pyszności. Spojrzała w stronę koleżanki, która rozmawiała już z jakimiś chłopakami. Zaklęła w myślach. Jak mogła być taka głupia? Przecież to oczywiste, że nie mogła znaleźć przyjaciółki tak łatwo. Westchnęła głośno, aż kilku uczniów spojrzało na nią. Wypiła do końca sok dyniowy, po czym wstała. Niemal od razu wstała jak również Genovie, która podbiegła do niej.

-Hej, Mary! Nie cieszysz się? Coś się stało? Słyszałam, że i tak będziemy miały sporo lekcji razem, poza tym zostają nam wieczory i popołudnia! Nie patrz tak na mnie! Spotkajmy się jutro przed lekcjami przed Wielką Salą!

Mary uśmiechnęła się lekko i kiwnęła głową. Jak mogła pomyśleć, że Genovie ją zostawi?

-A i zjedz coś!- dziewczyna spojrzała na pusty talerz.

Puchonka zaśmiała się i wróciła do stołu. Jej humor znacznie się poprawił. Nawet poczuła, że właściwie jest głodna.

***

Teraz, gdy Mary przypominała sobie o tym, co wtedy myślała, miała ochotę się głośno roześmiać.

Siedziała właśnie w pociągu wraz ze swoją przyjaciółką i jej ojcem. Pan River był najbardziej niesamowitym ojcem na świecie. Był wysoki, wyglądał dużo młodziej niż jej ojciec. Miał on długie czarne, zadbane włosy oraz kilkudniowy zarost na twarzy. Ojciec Genovie był aurorem, czyli ścigał czarnoksiężników. Rodzice Mary byli nudnymi urzędnikami w Ministerstwie Magii, którzy nigdy nie mieli dla niej czasu. Pan River wydawał się bardzo zaabsorbowany swoją córką, chociaż też dużo pracował. Załatwił on nawet bilety na mecz Quidditcha w Hiszpanii oraz znalazł  czas, aby zabrać swoją córkę oraz jej przyjaciółkę tam. Mary spędziła niesamowity czas ze swoją przyjaciółką oraz jej ojcem. Była pod dużym wrażeniem, że jej rodzice się zgodzili na jej wyjazd, a nie kazali uczyć się do tegorocznych SUMów.

Puchonka przez dłuższy czas przyglądała się swojej 15-letniej przyjaciółce. Czarne włosy miała teraz związane w luźny kok na czubku głowy. Pod szarymi, nieco przekrwionymi oczami znajdowały się sine cienie oraz ogromne worki pod oczami, a wszystko przez to, że obydwie nie mogły wciąż zasnąć i spędzały noce na rozmowach o tematach zbędnych i całkowicie poważnych.  Wąskie usta były nieco spierzchnięte, a nad nimi widniał wielki czerwony pryszcz, który wyskoczył jej już w pociągu. Cery już nie miała śnieżnobiałej. Nabrała koloru z powodu długiego przebywania na słońcu, ani trochę nie przypominała pięknej, popularnej Ślizgonki, do której przywykła na co dzień. Nie wyglądała już tak idealnie. Mary czuła się z tym nieco lepiej ze względu, że zawsze miała kompleksy z powodu przyjaciółki. Była drobna i szczupła. Miała kształtny tyłek, wszyscy chłopacy się za nią oglądali, a Mary miała mysie włosy, które wciąż się łamały i wypadały, jej cera nie była idealna i przez to opanowała świetnie zaklęcia, które pomagały jej to ukryć. Była wysoka, wyższa niż większość chłopaków w Hufflepuffie. W dodatku miała parę dodatkowych centymetrów w biodrach. Jedyną jej przewagą nad przyjaciółką były piersi, których Genovie praktycznie w ogóle nie miała.

Podróż była długa, chociaż Mary najchętniej spędziłaby jeszcze parę godzin w pociągu z Genovie i jej ojcem. Musiała wrócić do domu, kupić na Pokątnej wszystkie książki, za pewne wybierze się z dziadkiem, bo rodzice nie znajdą na to czasu… Westchnęła. Dziadek będzie wiecznie marudził, że za drogo, że za długo wybiera… Jej rodzice byli majętnymi czarodziejami, więc tego nie rozumiała. Ten człowiek wiecznie marudził i wciąż powtarzał jej, że to wstyd, że znalazła się w Hufflepuffie, chociaż sama nie rozumiała dlaczego. Pocieszała ją myśl, że niedługo znowu znajdzie się w Hogwarcie.

Tak jak się domyślała w domu rodziców nie było. Dziadek siedział na fotelu ,w swoim malutkim pokoiku, który znajdował się przy drzwiach, i przeglądał Proroka Codziennego.  Jednak zauważyła w mieszkaniu kogoś, kto nie powinien tu być. Przywitał ją najmłodszy brat. Miał on 23 lata i zajmował się zielarstwem oraz sporządzaniem eliksirów w Norwegii.

-Już myślałem, że Cię nie zobaczę- oznajmił wysoki mężczyzna, który był bardzo podobny do swojej siostry.

-Rodzice nalegali, żebym wróciła wcześniej- nie wyglądała na zadowoloną.

Rozejrzała się po mieszkaniu. Zwykłe szare mieszkanie, trochę wyglądało jak mieszkanie mugolaków. Rodzice twierdzili, że skoro ich córka jest charłakiem, ma mugolskie koleżanki, to trzeba zapewnić odpowiednie warunki dla niej.

Nienawidziła szczerze tego miejsca. Jeszcze bardziej po spędzeniu wakacji z Genovie i jej ojcem.

-Opowiesz mi jak było w Hiszpanii! Wypłacę pieniądze i kupię Ci coś ekstra.

Mary naprawdę się cieszyła, że to z James, a nie jej dziadek wybierze się z nią na zakupy. Zawsze wydawało jej się, że tylko z nim może porozmawiać. Czuła się trochę jak czarna owca w rodzinie, chociaż to jej siostra była charłakiem. Przecież nie sprawiała żadnych problemów. Uczyła się wzorowo, nauczyciele ją lubili… Chyba nawet bardziej niż jej własna rodzina. Westchnęła cicho, po czym zwróciła się do brata:

-Naprawdę Cię miło widzieć  James!

-Nie mógłbym przegapić zakupów z moją ulubioną siostrzyczką! – uśmiechnął się jej brat, patrząc na nią czule z góry. Może pobyt w domu nie będzie taki zły.